Terug naar de natuur, nijlpaarden kijken

Durban is een grote stad en ons hotel ligt vlak bij strand en zee. De boulevard is wel 5 kilometer lang. Op weg naar St. Lucia rijden we er een heel eind langs. Overal staan kraampjes vol met snuisterijen.
St. Lucia is niet ver, omstreeks 12.00 uur komen we aan. Na ons wasgoed afgegeven te hebben, dat hier voor ons zal worden gewassen, hebben we tijd genoeg om rustig rond te kijken en te lunchen. Om 16.00 uur gaan we een boottocht maken in het St. Lucia estuarium, een natuurreservaat in een inham van de zee, dat op de werelderfgoedlijst staat. We gaan lopend naar de steiger van de boot, want dat is niet ver. Met een groepje van zes (Willem, Janske, Fred, Joke, Jan en Jenny) lopen we erheen. Omdat we niet goed opletten, lopen we verkeerd. Als we daar achter komen en op ons horloge kijken, zien we dat het al bijna tijd is; dat gaat ons dus lopend niet meer lukken. Wanhopig proberen we een lift te krijgen en zwaait Joke naar iedere auto. Gelukkig stopt er een auto met een open laadbak en nadat we uitgelegd hebben waar we naar toe moeten, wil de man ons er wel heenbrengen. We klimmen met z'n allen in de laadbak en rijden naar de juiste plek, waar we nog net op tijd aankomen. Iedereen was natuurlijk al aanwezig en met veel commentaar, zoals "Wie heeft het kompas", gaan we aan boord. Het natuurgebied ziet er prachtig uit. Het water is omringd door mangrove-bossen. We zien krokodillen, slapende en zwemmende nijlpaarden, wevervogels, een zilverreiger, een reuzenreiger en nog meer vogelsoorten. Na een tocht van ongeveer anderhalf uur zijn we terug bij de steiger, waar Peter met de bus ons opwacht. We rijden terug naar Lidiko Lodge, ons hotel.