Weer thuis

Na in beslag te zijn genomen door werk en sociale contacten is er wat tijd voor een verslag van de laatste vakantiedag.
Zaterdagavond rond half twaalf zullen we uit Johannesburg vertrekken. Tijdens onze laatste gezamenlijke maaltijd in The Butcher Shop & Grill begint het te stormen, te onweren en hevig te regenen. Dat blijft de hele avond zo. Tegen half negen komen we aan op het vliegveld en een aantal van ons blijkt over een groot overgewicht te beschikken, althans wat de bagage betreft, veel overpakken dus. Iedereen komt uiteindelijk zonder boete door de douane. Het vliegtuig vertrekt tegen half twaalf naar de startbaan, maar keert snel terug vanwege het slechte weer. Een uur later vertrekken we echt. Over de vliegreis valt niet zoveel te vertellen: een beetje eten en drinken, wat dommelen en slapen, wat kletsen en tv kijken, een sudoku oplossen en nadat het licht is geworden regelmatig uit het raam kijken naar het zonnige Noord-Afrika en Europa. Zondagmorgen omstreeks half twaalf landen we op Schiphol en nemen we vóór het ophalen van de bagage afscheid van elkaar. Na wat heen en weer gepak zijn de meesten snel naar huis vertrokken. Enkelen worden opgewacht door hun kinderen en enthousiaste kleinkinderen, die blij zijn dat opa en oma weer terug zijn!
Onze eigen reis gaat verder met het openbaar vervoer. Op het station hebben we nog een verdwaalde Letse jongeman geholpen om de goede trein te nemen. Wat moet je helemaal in Nunspeet zoeken, hebben wij ons afgevraagd. De reis verloopt vlot en vlakbij huis, nog vol van onze reis naar Zuid-Afrika, stappen we uit de bus. Op dat moment bedenken we dat we geen huissleutels bij ons hebben. Oei, niemand thuis, maar niet getreurd: de buurman heeft ook een sleutel. Helaas, ook niet thuis. Dan maar bellen: zoonlief Janjaap is nog niet terug van een scoutingweekend, zoonlief Bram heeft zijn telefoon uitstaan en dochterlief Ditte is in Rotterdam. Tinka, de vriendin van Bram heeft geen sleutel, maar zal de vriend bellen, die met Bram elders een wedstrijd aan het spelen is. Onze telefoon moet opgeladen worden en opbellen gaat dus niet meer. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we wachten op de bank voor het huis. Ik heb Teun nog voorgesteld om een ladder te lenen en door het slaapkamerraam naar binnen te klimmen, maar dat weigert hij. Om de honger te stillen hebben we een broodje en wat drinken gehaald en als we na ruim tweeëneenhalf uur wachten bijna in slaap vallen, klinkt het: "Hallo, welkom thuis" en komen onze zonen bijna gelijktijdig aanfietsen. De vakantie is helaas ten einde.
Nu onze reis voorbij is, wil ik iedereen bedanken voor deze fantastische vakantie, ook namens alle dames veronderstel ik.
In het bijzonder de commissie baaie dankie!
Mark, voor je leiderschap en inspanning om alles goed te laten verlopen.
Willem, voor het aankopen van de rozen en niet te vergeten je vrolijke humor en je zang.
Joke en Fred, alias Mama Cash en Papa Cash voor jullie financiële handelingen.
Teun, vooral voor je webmasterschap en je inspanning om de verslagen op tijd in de computer te krijgen, zodat het thuisfront mee kon genieten.
Jorrie, voor al je goede zorgen en je verhalen in het grappige Zuid-Afrikaans.
Peter, last, but not least, voor de veilige reis en je rustige vriendelijkheid.
En niet te vergeten: Harrie, onze aalmoezenier, voor het opsteken van al die kaarsjes om onze reis goed te laten verlopen!
De reis heeft ons motto bevestigd: " Voltalligheid en eenheid in het verleden, is de vriendschap en verbondenheid van heden."

Tot slot nog een recept van een Zuid-Afrikaans broodje, dat ik in de bus in de krant van Jorrie heb gelezen.

KAAKBREKER:
Jy kon hom nie beter gemaak het nie. Jy stapel omtrent als wat jy in die yskas kan kry op 'n broodjie en dan rek jy jou kaak tot duskant mediese hulp. Slaaiblare, gerookte hoender, tomatieskywe, komkommerskywe, mosterd, parmaham, avokadopeer, gaar kalkoen, salami en kaas ...

Tot ziens, Willemiek