Van bittere armoe naar overweldigende luxe

Zaterdag 6 oktober.
Vertrek uit Tshwane (Pretoria) na een Hollands kwartiertje en met Hollands weer, maar wel droog. Dit betekent tegelijk het afscheid van de prachtige lanen met hun blauwe jacaranda’s. Pretoria heeft er wel 75.000! Tot Johannesburg zien we voornamelijk bebouwing met schone industrie en kantoren. Onderweg komen we regelmatig langs bouwputten van de Zuid-Afrikaanse, deels ondergrondse, "moltrein" (HSL). Deze spoorlijn moet voor 2010 klaar zijn i.v.m. het wereldkampioenschap voetbal. Weer zo’n duur statusproject; vanaf de stations zijn er geen OV-verbindingen naar de hotels en stadions. Onderweg stoppen we bij het luxe winkelcentrum op Nelson Mandela Square in Sandton City (voorstad van Joburg) om de diner-afspraak te maken. De criminele binnenstad van Joburg laten we links liggen. We komen langs de goudmijnen en hun afvalbergen. Uit 100.000 kilo grond wordt vijf gram goud gewonnen. De mijnen, met hun enorme opbrengsten, zijn voornamelijk in buitenlandse handen.
Eén van de oude goudmijnen is omgebouwd tot een Disney-park. Door de regendruppels en beslagen ramen zien we er niet veel van.
Omstreeks 11.00 uur arriveren we in Soweto (South Western Townships). Inmiddels is het gelukkig droog. Eric, onze gids in Soweto, stapt in en vertelt ons over de geschiedenis van deze 4,7 miljoen mensen tellende "stad", die is op te delen in vier wijken. Van bitter armoedig tot een "matchboxhouse" (appartementen)-wijk voor de township-yup. We maken een stop in de slechtste wijk en maken een wandelingetje door een van de "straatjes". Hier zijn geen woorden voor. Er staan all-in-one-hutjes van golfplaten. In één straat (100? hutjes) beschikken ze over één waterkraan. Er is geen elektriciteit. We gaan op bezoek in een hut waar zes mensen wonen. Het eten staat al op, want voordat dit kookt en gaar is zal wel even duren op de paraffinebrander. Stroom hebben ze slechts van accu’s en batterijen. Van de bevolking is 80% werkloos. De overige 20%, voornamelijk vrouwen, werkt in de huishouding bij blanken in Johannesburg. De stad heeft 375 scholen en een universiteit (7000 studenten). Ondanks de leerplicht zijn veel kinderen in deze wijk niet naar school. Verder zien we een enorm goedogend nieuw winkelcentrum (kosten 68 miljoen euro). Het is bijna niet te geloven, maar de criminaliteit ligt hier erg laag. In de jaren '70/'80 heeft men hier ingevoerd dat de straf door de bevolking wordt uitgevoerd (o.a. door openbaar met stenen te gooien). Hierna bezoeken we de Regina Mundi-kerk (plaats voor 2000 personen). Buiten kerkdiensten werden/worden? hier politieke vergaderingen belegd. Tijdens de opstand tegen de apartheid in 1976 werd hier vergaderd door studenten. Door de veiligheidspolitie is toen diverse keren op de kerk geschoten; enkele (kunststof) ramen met kogelgaten zijn nog bewaard. Tijdens deze opstand werd als eerste een twaalfjarig jongetje vermoord, Jantje Pieterse. We rijden langs zijn gedenksteen. De aangeboden fotostop wordt door ons afgeslagen i.v.m. de stromende regen en het onweer. Hetzelfde geldt voor de huizen van Mandela en Tutu. Om 13.30 uur eindigt onze tour en nemen we afscheid van onze gids. De straten zijn soms ware modderstromen.

We vertrekken voor de lunch richting Joburg en stoppen bij het prachtige Montecasino-complex. Bij binnenkomst waan je je in een overdekt Mediterraans stadje met vele restaurantjes rondom het casino. Vooral het plafond is zeer bijzonder. Hierdoor waan je je soms in de zon, en soms in de nacht. We hopen dat Jan of Teun dit goed vast heeft kunnen leggen. Om 16.30 uur vertrekken we weer. Eerst nog wel even schrikken, want Peter had de lampen van de bus laten branden; gevolg: accu leeg. De aanhanger wordt afgekoppeld en met vereende krachten de bus aangeduwd. Gelukkig is e.e.a. binnen vijf minuten opgelost. Op naar eerdergenoemd winkelcentrum voor het diner. Tijdens het diner barst er een hevig onweer los en begint het te stortregenen. Gelukkig kunnen we het complex via het hotel bijna droog verlaten. Indien gewenst wordt je naar de bus begeleid door piccolo’s met paraplu.
Na een rit van totaal 5700 km in 20 dagen brengt Peter ons naar het vliegveld. Er volgt een roerend afscheid. Jorrie begeleidt ons tot de check-in. Ook hier afscheid met natuurlijk de nodige drukkies van/voor de dames. Hoewel sommigen van ons dachten dat de bagagecontrole niet zo streng zou zijn, moeten er toch diverse koffers en tassen worden omgeladen i.v.m. het overgewicht. Gelukkig blijkt alles op tijd op te lossen, en zijn we klaar voor de take-off van 23.30 uur. Op dat tijdstip krijgen we echter de melding dat het vliegtuig niet kan vertrekken i.v.m. het slechte weer. Om 23.59 uur staan we nog aan de grond. Om 00.00 uur is onze verslagtijd om, dus sluit hier ons verhaal.
We hebben super, superst en super-de-super genoten. Bedankt allemaal!
Tonny en Ankie.


















.