Het is allemaal de schuld van Michael

Kort speechje voor Michael en Lindy.

Wij schrijven nu 19 september 2007 en de juiste tijd is (stopwoordje van Michael) "pak 'm beet" : 20.00 uur.
Wij schreven ook ooit eens: 14 februari 1969: De baretuitreiking aan tentenkamp 68-6. Nieuwe commando's en nieuwe commando-mariniers. Enige tijd later schreven we eind maart 1970: Het afzwaaien na een prima diensttijd.
Tussen toen '69/'70 en nu 2007 is er heel veel gebeurd, niet alleen met ons persoonlijk, maar ook met ons als 68-6.
Michael, het weer bijeen brengen van onze tentenkampgroep, maar vooral het bij elkaar HOUDEN van onze groep, is voornamelijk jouw verdienste. Jij bent de grote animator van regelmatige bijeenkomsten. Wij zijn als peleton nog wel eens bij elkaar geweest. Onze eerste echte tentenkampreünie is onder jouw bezielende leiding tot stand gekomen. Dat was vele jaren later, 25 jaar na de baretuitreiking, in 1994 in Leerdam in zalencomplex "Het Dak". Toen werd ons duidelijk dat jij ook een man van traditie, ja van rituelen, bent. De herdenking van onze overleden dienstkameraden, het installeren van het eerste lid van verdienste: Jan Tak.
De reünie van het KCT in 1992 staat echter in ons geheugen gegrift. Jouw moed om na een zo smartelijk persoonlijk verlies toch naar de reünie te komen, heeft grote indruk op ons gemaakt. Tien jaar en twee reünies later gaf je ons weer iets mee om over na te denken. Dat was jouw opdracht aan ons: "Ik wil jullie over 5 jaar in linie met baret op de Tafelberg in Zuid-Afrika zien". We schrijven 18 september 2007, het was "pak 'm beet" 15.00 uur: 68-6 meldt zich gereed voor inspectie op de Tafelberg.
Zo zijn er nog veel meer voorbeelden van jouw streven naar saamhorigheid. Ik noem er een paar: De aanwezigheid van een delegatie 68-6 bij het pensioen van o.a. Harry van Onna, Jos Verstraten en Robbie (waar is ie?) Leenhouts. Rob kreeg toen nog een aardige videofilm met exercitie van de oude hap en een paar persoonlijke boodschappen van goede vrienden.
Nu even een sprong terug in de tijd. Wij schrijven "pak 'm beet" februari 1969, de afmattingsweek, meer in het bijzonder de bonte avond: jouw optreden met muziek. Michael, waar is jouw gitaar en wat is er gebeurd met al die "drunken sailors" en "Hava nagila, Hava"?
Even weer terug naar onze reünies; dat zijn er al een paar geweest: Luxemburg bij Gerrit Reigersberg, Den Helder en Groningen (Beerd Blaauw), Niftrik, Zaltbommel en, wie weet, volgend jaar Frankrijk bij Job en Monika. Ook de reis naar de roots, Achnacharry, Schotland, heb je vanuit jullie "Stay Behind" in Merry Old England geregeld.
Michael, we gaan niet je hele doopceel lichten, we zijn hier ook om onze waardering voor jouw inspanningen voor 68-6 en uiteraard ook voor jullie geweldige werk hier in Hout Bay (we hebben daar gisteren een prachtig voorbeeld van gezien) tot uitdrukking te brengen. En we hebben gemeend dat op de volgende wijze te moeten doen...
Willem, kom op met dat beeld.














.